Huisartsen ervaren een hoge werkdruk. En uit onderzoek blijkt dat dit niet voor niets is: een werkdag van een huisarts zou ongeveer 27 uur duren, wanneer hij of zij alle richtlijnen zou volgen over de aanbevelingen met betrekking tot chronische ziekten, preventieve zorg, curatieve zorg én daarnaast een gemiddeld aantal patiënten zou behandelen.
Het onderzoek werd geleid door onderzoekers van de Universiteit van Chicago, Johns Hopkins University en Imperial College London en gepubliceerd in The Journal of General Internal Medicine, een wetenschappelijk tijdschrift. In het onderzoek staat beschreven hoeveel tijd huisartsen met iedere specifieke taak bezig zouden (moeten) zijn. Zo zou er 14,1 uur per dag gespendeerd moeten worden aan preventieve zorg, 7,2 uur aan patiënten met chronische ziekten, 2,2 uur per dag aan spoedgevallen en 3,2 uur per dag aan administratieve werkzaamheden.
“Er is een enorme kloof tussen de zorg waarvoor we zijn opgeleid en de grenzen van een werkdag in een kliniek. We hebben een steeds groter aantal richtlijnen, maar het aantal klinieken is niet evenredig toegenomen”, aldus Justin Porter, assistent-professor geneeskunde aan de Universiteit van Chicago en de co-auteur van het artikel. Het zijn zorgwekkende feiten, want de druk op de huisartsen maakt het onmogelijk om de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Ze hebben nu al een gebrek aan tijd door personeelsproblemen en volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zal het tekort aan personeel in de zorgsector tegen 2030 oplopen tot maar liefst 15 miljoen.
Uit het onderzoek blijkt dat 65 procent van de werkzaamheden uit het takenpakket door anderen zouden kunnen worden uitgevoerd. Daarnaast zouden de huisartsen ontlast kunnen worden, door eenvoudige taken te automatiseren. Hierdoor houden de huisartsen meer tijd over voor complexe zorgvragen en persoonlijk contact met patiënten.
Dit kan worden gerealiseerd met behulp van digitalisering en AI. Het onderzoek toont aan dat administratieve werkzaamheden 16,6 procent van de werkuren van Amerikaanse artsen in beslag neemt en daarbij ook hun loopbaantevredenheid verminderd. Dit zou verholpen kunnen worden door de inzet van digitale gezondheidstools.
Het gebrek aan tijd (lees: de werkdruk waar de zorgsector mee te maken heeft) leidt tot burn-outproblemen bij huisartsen en het uitstromen van geneeskundestudenten. Dit is volgens de onderzoekers mede de oorzaak waarom we geen verbeteringen in de zorgresultaten zien, terwijl er aanzienlijke vooruitgang is in de geneeskunde.
Het tijdgebrek kan (deels) worden opgelost door administratieve taken te automatiseren, klinische beslissingen te ondersteunen en patiënten digitale tools te bieden, waardoor zij zelf hun gezondheid, telemonitoring en telezorg kunnen beheren. Als dit niet gaat gebeuren, wordt het een serieuze uitdaging voor zorgprofessionals om het hoofd boven water te houden, met de vergrijzing enerzijds en het personeelstekort anderzijds.
Auteur: redactie